اثر مدیریت تغذیه بر عملکرد گل و کلاله زعفران (.Crocus sativus L)

این تحقیق باهدف مطالعه نقش سطوح مختلف عناصر غذایی و محلول­پاشی آهن در بهبود عملکرد گل و کلاله زعفران (Crocus sativus L.) در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد در سال‌های زراعی 93-90 به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. در این پژوهش تأثیر سطوح مختلف کودهای شیمیایی نیتروژن، فسفر و پتاسیم (NPK) در سه سطح (0-0-0، 30-15-30 و60-30-60)، ورمی­کمپوست در دو سطح (صفر و 4 تن در هکتار)، اسید­هیومیک در دو سطح (صفر و 5 کیلوگرم در هکتار) و محلول­پاشی آهن در دو سطح (صفر، 08/0 میکرو مول) بر خصوصیات کمی گل و کلاله شامل تعداد گل، وزن­تر، وزن خشک گل، وزن­تر و وزن خشک کلاله گیاه زعفران به مدت دو سال موردمطالعه قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثرات اصلی فاکتورهای آزمایش بر صفات کمی گل و کلاله گیاه زعفران معنی­دار بود و باعث افزایش این صفات شد. بین سطوح مختلف کود شیمیایی اختلاف معنی­داری مشاهده شد و بالاترین سطح (60-30-60) در مقایسه با سایر سطوح بیشترین تأثیر را بر تعداد گل (m2165) و وزن خشک کلاله (g.m-216/1) داشت. اثر متقابل کود شیمیایی با هر یک از فاکتورهای ورمی­کمپوست، اسید­هیومیک و محلول­پاشی آهن معنی­دار بود و موجب بهبود تعداد گل در واحد سطح گردید و وزن خشک کلاله را در مقایسه با شاهد به ترتیب به میزان 3/3، 1/3 و 7/2 درصد افزایش داد. اثر متقابل 3 گانه اسید­هیومیک، ورمی­کمپوست و کودشیمیایی بر وزن خشک کلاله در واحد سطح معنی­دار بود به‌طوری‌که بالاترین سطح کود شیمیایی (NPK) (60-30-60) به همراه ورمی­کمپوست و اسید­هیومیک بالاترین وزن خشک کلاله (g.m-24/1) را ایجاد کرد. اثر متقابل چهارگانه شامل سال، ورمی­کمپوست، کود شیمیایی NPK و محلول­پاشی آهن بر وزن خشک گل و همچنین وزن­تر و خشک کلاله معنی­دار بود (p≤0.05) ، به‌طوری‌که وزن خشک کلاله در مقایسه با شاهد بهبود یافت. صفات کمی گل و کلاله در سال دوم در مقایسه با سال اول بیشتر بود.